هركس با دعا كردن مي كوشد به منبع ايمان وقدرت دست يابد وبا آن رابطه برقرار كند،اما با سكوت اين فرصت را مي توان بدست آورد تا به نداي دروني خود گوش كرد وبا آن يكپارچه شد. دعا راهي به سوي بيرون است ، در حالي كه سكوت راهي به سوي درون است.با دعا هر كسي مانند يك فرستنده است ، اما باسكوت هر كسي دريافت كننده مي شود. به عقيده ي بنده ما بايد خداوند را صدا بزنيم وروزانه قدردان او باشيم.

منبع: لحظات زندگي  مترجم آزاده سخايي منش